ความเป็นกลาง ทางความคิด มันอยู่ตรงจุดไหน
เวลาที่เกิดเรื่องที่ต้องเลือกข้าง ต้องตัดสินใจเอาข้างใดข้างหนึ่ง เมื่อมีความขัดแย้งเกิดขึ้น มีคนอยู่ข้างใดข้างหนึ่ง หลายเรื่องที่ คนที่เกี่ยวข้องก็แยกไม่ออก ว่า ความถูกต้องเหมาะสมอยู่ที่ตรงไหนกันแน่ แต่เอาที่อารมณ์ ความพอใจของฝ่ายตน
เมื่อใครคนหนึ่ง ที่ถือได้ว่า เป็นที่เคารพนับถือ หลายคนบอกว่า เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ แต่เมื่อเขาคนนั้น ต้องตัดสินใจ ที่จะเลือก ที่จะพูดออกมา แม้จะมีเหตุผล หลักการในการคิด การพูดออกมา แต่ก็จะทำให้งฝ่ายที่ไม่พอใจ บอกว่า "คุณไม่เป็นกลาง"
เออ ถ้าอยู่นิ่งเฉย อันนั้น เป็นกลาง แต่พอพูด หรือ แสดงอะไรออกมา ความเป็นกลางจะหายไปทันทีอย่างงั้นหรือ..
เมื่อเกิดเหตุการณ์หนุ่มคนหนึ่ง หน้ามืดไปข่มขืนสาวสวยของอีกหมู่บ้าน เมื่อเรื่องฉาวเป็นคดีความขึ้นมา ต่างฝ่ายต่างพูด เรียกร้องความถูกต้องเหมาะสม หนุ่มน้อยก็บอกว่า ไม่ได้ทำอย่างนั้น ฝ่ายสาวก็บอกว่า ข่มขืนชัดเจน ทนายฝ่ายหนุ่มน้อยก็ออกมาพูดว่า ฝ่ายสาวสมยอม พยายามยั่วยวนหนุ่ม หรือ พยายามข่มขืนไอ้หนุ่ม จนมันทนไม่ไหว ฝ่ายสาวก็บอกว่า ไอ้หนุ่มมันบ้ากาม บ้าเซ็กส์..
เมื่อเกิดความขัดแย้ง และมีคนเข้ามายุ่งเกี่ยว ร่วมพูดร่วมวิจารณ์ ดูเหมือนเรื่องราวจะบานปลาย ต่อเติมเสริมแต่งไปเรื่อยๆ จนไม่รู้ว่า อันไหนเรื่องจริงกันแน่ ฟังไปฟังมา หนุ่มสาวที่อยู่ในเหตุการณ์ก็คงจะงงเหมือนกัน เออ.. ทำไม คนอื่นๆ พูดเหมือนรู้ทุกอย่าง เหมือนอยู่นเหตุการณ์เลยแฮะ...
แต่เมื่อสถานการณ์พาไป และฝ่ายหนึ่ง ไม่อยากเป็นคนผิด อีกฝ่าย ก็อยากให้คนทำผิดได้รับโทษ ยื้อกันไปยื้อกันมา จนคนที่จะมาช่วยตัดสิน จากคนที่เป็นกลาง จะกลายเป็นคนที่ไม่เป็นกลาง จนได้สิ
เปิดอ่านเจอ ข้อคิดธรรมะ จาก tamdee.net ที่ว่า
"ความเป็นกลางต่อทุกเรื่องราว จะเริ่มมีมากขึ้นต่อผู้เพียรสร้างสติอย่างสม่ำเสมอ"
นั่นสินะ คนเราเพียรที่จะสร้างสติอย่างสม่ำเสมอรึเปล่าหนอ
หลายคนถูกอวิชชา อารมณ์ กิเลส ความเชื่อใจ ชักจูงให้เชื่ออย่างนั้น โดยไม่ได้ใช้สติไตร่ตรองถึงความเป็นจริงที่เกิดขึ้น....
"แต่หลายเรื่องมันก็ยากที่จะใช้สติไตร่ตรอง ค้นหาความถูกต้องนะ เรื่องหนุ่มสาว ข่มขืนได้เสียกัน แล้วเกิดเรื่องขึ้นมา ก็มีแค่สองคนนั่นอยู่ในเหตุการณ์ จะเอาสติไปไตร่ตรองได้ยังไง ใครก็ต้องคาดเดาเอาเองว่า ความผิดถูกมันอยู่ตรงไหน"
"เจ้าหน้าที่เค้ามีวิธีสอบสวนสืบสวน หาพยานหลักฐานได้เองล่ะ และก็จะตัดสินไปตามพยานหลักฐานที่ได้ ไม่ใช่ตัดสินไปตามอารมณ์ หรือใครเป็นลูกใคร เป็นพวกของใคร"
ความเป็นกลางทางความคิดนี่ มันหาจุดตรงกลางยากจริงๆ ไม่เหมือนกับระยะทาง จากประตูวัด ถึงประตูทางเข้าหมู่บ้าน เราสามารถที่จะวัดระยะทาง และหาจุดตรงกลางได้ว่า มันอยู่ตรงไหน ...
ไม้บรรทัดความยาว 12 นิ้ว ก็บอกได้ว่า ตรงกลาง มันอยู่ตรงไหน มันแบ่งครึ่งได้ชัดเจน มีตัวเลขให้เห็น ดูแล้วก็ยอมรับได้ทันที ตามหลักฐาน
แต่ความคิด อารมณ์ความรู้สึกของคนเนี่ย มันวัดยาก มองหาตรงกลางยากจริงๆ ไม่เหมือนไม้บรรทัดที่มีมาตรวัด ที่แน่นอน
... "เมื่อมันยุ่งยากนัก ก็ให้มันจัดการเอาเอง เกิดความขัดแย้ง ก็ต้องเคลียร์กันเอาเอง ถ้าพูดดีๆ ยอมความกันไม่ได้ ก็แตกหักกันไปข้างนึงเลยล่ะกัน"
ทุกอย่าง ธรรมชาติ จัดสรรให้อยู่แล้ว...
เวลาที่เกิดเรื่องที่ต้องเลือกข้าง ต้องตัดสินใจเอาข้างใดข้างหนึ่ง เมื่อมีความขัดแย้งเกิดขึ้น มีคนอยู่ข้างใดข้างหนึ่ง หลายเรื่องที่ คนที่เกี่ยวข้องก็แยกไม่ออก ว่า ความถูกต้องเหมาะสมอยู่ที่ตรงไหนกันแน่ แต่เอาที่อารมณ์ ความพอใจของฝ่ายตน
เมื่อใครคนหนึ่ง ที่ถือได้ว่า เป็นที่เคารพนับถือ หลายคนบอกว่า เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ แต่เมื่อเขาคนนั้น ต้องตัดสินใจ ที่จะเลือก ที่จะพูดออกมา แม้จะมีเหตุผล หลักการในการคิด การพูดออกมา แต่ก็จะทำให้งฝ่ายที่ไม่พอใจ บอกว่า "คุณไม่เป็นกลาง"
เออ ถ้าอยู่นิ่งเฉย อันนั้น เป็นกลาง แต่พอพูด หรือ แสดงอะไรออกมา ความเป็นกลางจะหายไปทันทีอย่างงั้นหรือ..
เมื่อเกิดเหตุการณ์หนุ่มคนหนึ่ง หน้ามืดไปข่มขืนสาวสวยของอีกหมู่บ้าน เมื่อเรื่องฉาวเป็นคดีความขึ้นมา ต่างฝ่ายต่างพูด เรียกร้องความถูกต้องเหมาะสม หนุ่มน้อยก็บอกว่า ไม่ได้ทำอย่างนั้น ฝ่ายสาวก็บอกว่า ข่มขืนชัดเจน ทนายฝ่ายหนุ่มน้อยก็ออกมาพูดว่า ฝ่ายสาวสมยอม พยายามยั่วยวนหนุ่ม หรือ พยายามข่มขืนไอ้หนุ่ม จนมันทนไม่ไหว ฝ่ายสาวก็บอกว่า ไอ้หนุ่มมันบ้ากาม บ้าเซ็กส์..
เมื่อเกิดความขัดแย้ง และมีคนเข้ามายุ่งเกี่ยว ร่วมพูดร่วมวิจารณ์ ดูเหมือนเรื่องราวจะบานปลาย ต่อเติมเสริมแต่งไปเรื่อยๆ จนไม่รู้ว่า อันไหนเรื่องจริงกันแน่ ฟังไปฟังมา หนุ่มสาวที่อยู่ในเหตุการณ์ก็คงจะงงเหมือนกัน เออ.. ทำไม คนอื่นๆ พูดเหมือนรู้ทุกอย่าง เหมือนอยู่นเหตุการณ์เลยแฮะ...
แต่เมื่อสถานการณ์พาไป และฝ่ายหนึ่ง ไม่อยากเป็นคนผิด อีกฝ่าย ก็อยากให้คนทำผิดได้รับโทษ ยื้อกันไปยื้อกันมา จนคนที่จะมาช่วยตัดสิน จากคนที่เป็นกลาง จะกลายเป็นคนที่ไม่เป็นกลาง จนได้สิ
เปิดอ่านเจอ ข้อคิดธรรมะ จาก tamdee.net ที่ว่า
"ความเป็นกลางต่อทุกเรื่องราว จะเริ่มมีมากขึ้นต่อผู้เพียรสร้างสติอย่างสม่ำเสมอ"
นั่นสินะ คนเราเพียรที่จะสร้างสติอย่างสม่ำเสมอรึเปล่าหนอ
หลายคนถูกอวิชชา อารมณ์ กิเลส ความเชื่อใจ ชักจูงให้เชื่ออย่างนั้น โดยไม่ได้ใช้สติไตร่ตรองถึงความเป็นจริงที่เกิดขึ้น....
"แต่หลายเรื่องมันก็ยากที่จะใช้สติไตร่ตรอง ค้นหาความถูกต้องนะ เรื่องหนุ่มสาว ข่มขืนได้เสียกัน แล้วเกิดเรื่องขึ้นมา ก็มีแค่สองคนนั่นอยู่ในเหตุการณ์ จะเอาสติไปไตร่ตรองได้ยังไง ใครก็ต้องคาดเดาเอาเองว่า ความผิดถูกมันอยู่ตรงไหน"
"เจ้าหน้าที่เค้ามีวิธีสอบสวนสืบสวน หาพยานหลักฐานได้เองล่ะ และก็จะตัดสินไปตามพยานหลักฐานที่ได้ ไม่ใช่ตัดสินไปตามอารมณ์ หรือใครเป็นลูกใคร เป็นพวกของใคร"
ความเป็นกลางทางความคิดนี่ มันหาจุดตรงกลางยากจริงๆ ไม่เหมือนกับระยะทาง จากประตูวัด ถึงประตูทางเข้าหมู่บ้าน เราสามารถที่จะวัดระยะทาง และหาจุดตรงกลางได้ว่า มันอยู่ตรงไหน ...
ไม้บรรทัดความยาว 12 นิ้ว ก็บอกได้ว่า ตรงกลาง มันอยู่ตรงไหน มันแบ่งครึ่งได้ชัดเจน มีตัวเลขให้เห็น ดูแล้วก็ยอมรับได้ทันที ตามหลักฐาน
แต่ความคิด อารมณ์ความรู้สึกของคนเนี่ย มันวัดยาก มองหาตรงกลางยากจริงๆ ไม่เหมือนไม้บรรทัดที่มีมาตรวัด ที่แน่นอน
... "เมื่อมันยุ่งยากนัก ก็ให้มันจัดการเอาเอง เกิดความขัดแย้ง ก็ต้องเคลียร์กันเอาเอง ถ้าพูดดีๆ ยอมความกันไม่ได้ ก็แตกหักกันไปข้างนึงเลยล่ะกัน"
ทุกอย่าง ธรรมชาติ จัดสรรให้อยู่แล้ว...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น