อับอายเรื่องทำมาค้าขาย
คนเรานั้น ต่างคนต่างความคิด เรื่องการทำมาค้าขาย สำหรับหลายคน เป็นเรื่องของปากท้อง แต่สำหรับอีกหลายคน เป็นเรื่องที่น่าอับอาย
บางคน มองเรื่องการค้าขาย เป็นอาชีพที่ไม่มีเกียรติ ทำงานก็หนัก แต่ได้กำไร ได้เงินไม่เท่าไหร่ ดูแล้ว ไม่คุ้มกับค่าเหนื่อยและการทุ่มเทแรงกายแรงใจลงไป
ถ้าเทียบกับอาชีพอื่นที่มีเงินเดือน มีรายรับมากกว่า อาชีพแม่ค้าแม่ขายดูจะด้อยลงไปทันที
"มันอาจจะดูต่ำต้อย แต่แม่ค้าคนนี้ ก็หาเงินส่งลูกจนเรียนจบปริญญามาแล้วนะ จากการค้าขายได้วันละไม่กี่ร้อยบาทนี่ล่ะ"
"ถึงจะหาเช้ากินค่ำ แต่ก็ไม่ได้ไปแบมือขอเงินใครกิน"
นั่นสิ แต่เรื่องอย่างนี้ พูดยาก
ยากที่จะไปเปลี่ยนความคิด ความรู้สึกของคน
ไม่มีใครที่จะชอบอะไรเหมือนกันไปหมดทุกอย่าง ขนาดดารา ที่คนชื่นชอบกันทั้งประเทศ ก็ยังมีคนเกลียดจนได้ แม้ดาราคนนั้น จะเป็นคนดี ทำความดีด้วยความบริสุทธิ์ใจ แต่ก็ยังมีคนไม่ชอบ คนที่เกลียดขี้หน้า บอกว่า ดาราคนนี้ เป็นจอมสร้างภาพ
เออ... ถ้าไม่เป็นดารา แล้วทำดีแบบนั้น คงจะไม่มีใครว่าล่ะมั้ง
กลับมาที่เรื่อง การอับอาย เพราะการทำมาค้าขาย ถ้ามองที่ภาพพจน์ ความมีเกียรติ สภาพการทำงาน การแต่งตัว แน่นอนว่า คงสู้พวกข้าราชการ นักธุรกิจ นายธนาคาร หมอ พยาบาล ไม่ได้แน่ๆ แต่คนทำมาค้าขายหลายคน ที่ขยันขันแข็ง สามารถสร้างตัวเองให้ประสบความสำเร็จ ร่ำรวยมีบ้าน มีรถคันใหญ่ มีเงินทองมากมาย จนถึงขั้นนั้น ข้าราชการ นักธุรกิจ นายธนาคาร หมอ พยาบาล ก็ต้องให้เกียรติเหมือนกันล่ะ
ระหว่าง คนที่ตั้งใจทำมาค้าขาย มีอาชีพ มีงาน และมีเงิน กับคนที่ไม่ทำอะไร นั่งๆนอนๆ กินไปวันๆ คนแบบไหนล่ะที่น่าอับอายกว่ากัน
บางคน อาจจะอับอายที่จะต้องทำมาค้าขาย นั่งๆนอนๆกินไปวันๆ ก็อับอายน้อยกว่า
ที่คนเกิดความรู้สึกอับอาย ส่วนหนึ่ง ก็มาจาก "ขี้ปาก" ของชาวบ้านด้วยล่ะ ปากคนพูดพร่ำบ่นไป ก็ทำให้ รู้สึกอับอายได้ง่ายๆ
จะอับอาย ยังไงไม่ว่า ตราบใดที่ไม่ทำให้คนเดือดร้อน และไม่ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใคร
ก็เลือกในสิ่งที่สบายใจ ดีแล้ว...
คนเรานั้น ต่างคนต่างความคิด เรื่องการทำมาค้าขาย สำหรับหลายคน เป็นเรื่องของปากท้อง แต่สำหรับอีกหลายคน เป็นเรื่องที่น่าอับอาย
บางคน มองเรื่องการค้าขาย เป็นอาชีพที่ไม่มีเกียรติ ทำงานก็หนัก แต่ได้กำไร ได้เงินไม่เท่าไหร่ ดูแล้ว ไม่คุ้มกับค่าเหนื่อยและการทุ่มเทแรงกายแรงใจลงไป
ถ้าเทียบกับอาชีพอื่นที่มีเงินเดือน มีรายรับมากกว่า อาชีพแม่ค้าแม่ขายดูจะด้อยลงไปทันที
"มันอาจจะดูต่ำต้อย แต่แม่ค้าคนนี้ ก็หาเงินส่งลูกจนเรียนจบปริญญามาแล้วนะ จากการค้าขายได้วันละไม่กี่ร้อยบาทนี่ล่ะ"
"ถึงจะหาเช้ากินค่ำ แต่ก็ไม่ได้ไปแบมือขอเงินใครกิน"
นั่นสิ แต่เรื่องอย่างนี้ พูดยาก
ยากที่จะไปเปลี่ยนความคิด ความรู้สึกของคน
ไม่มีใครที่จะชอบอะไรเหมือนกันไปหมดทุกอย่าง ขนาดดารา ที่คนชื่นชอบกันทั้งประเทศ ก็ยังมีคนเกลียดจนได้ แม้ดาราคนนั้น จะเป็นคนดี ทำความดีด้วยความบริสุทธิ์ใจ แต่ก็ยังมีคนไม่ชอบ คนที่เกลียดขี้หน้า บอกว่า ดาราคนนี้ เป็นจอมสร้างภาพ
เออ... ถ้าไม่เป็นดารา แล้วทำดีแบบนั้น คงจะไม่มีใครว่าล่ะมั้ง
กลับมาที่เรื่อง การอับอาย เพราะการทำมาค้าขาย ถ้ามองที่ภาพพจน์ ความมีเกียรติ สภาพการทำงาน การแต่งตัว แน่นอนว่า คงสู้พวกข้าราชการ นักธุรกิจ นายธนาคาร หมอ พยาบาล ไม่ได้แน่ๆ แต่คนทำมาค้าขายหลายคน ที่ขยันขันแข็ง สามารถสร้างตัวเองให้ประสบความสำเร็จ ร่ำรวยมีบ้าน มีรถคันใหญ่ มีเงินทองมากมาย จนถึงขั้นนั้น ข้าราชการ นักธุรกิจ นายธนาคาร หมอ พยาบาล ก็ต้องให้เกียรติเหมือนกันล่ะ
ระหว่าง คนที่ตั้งใจทำมาค้าขาย มีอาชีพ มีงาน และมีเงิน กับคนที่ไม่ทำอะไร นั่งๆนอนๆ กินไปวันๆ คนแบบไหนล่ะที่น่าอับอายกว่ากัน
บางคน อาจจะอับอายที่จะต้องทำมาค้าขาย นั่งๆนอนๆกินไปวันๆ ก็อับอายน้อยกว่า
ที่คนเกิดความรู้สึกอับอาย ส่วนหนึ่ง ก็มาจาก "ขี้ปาก" ของชาวบ้านด้วยล่ะ ปากคนพูดพร่ำบ่นไป ก็ทำให้ รู้สึกอับอายได้ง่ายๆ
จะอับอาย ยังไงไม่ว่า ตราบใดที่ไม่ทำให้คนเดือดร้อน และไม่ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใคร
ก็เลือกในสิ่งที่สบายใจ ดีแล้ว...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น