เมื่อคนคิดว่า ความลับต้องไม่มีใครรู้ เรื่องมันเลยยุ่ง

เมื่อคนคิดว่า ความลับต้องไม่มีใครรู้ เรื่องมันเลยยุ่ง

หากคนเรา ทำสิ่งที่ดีๆ ไม่ได้ทำอะไรที่ผิด หรือทำให้ใครไม่พอใจ..
..ก็ไม่จำเป็นต้องมีความลับ..
.. แต่กิเลส และความคิดในใจคน ไม่ได้เป็นอย่างนั้น..
เมื่อในคน ยังมีความลำเอียง มีอคติ มีมิจฉาทิฐิอยู่..
การกระทำต่อหน้า และลับหลังต่างกัน..
เมื่อคนเราต้องปรับตัว จะต้อง "ใส่หน้ากาก" เข้าหากัน..
หลายอย่างที่ไม่ชอบทำ แต่ก็ต้องฝืน ทำด้วยความไม่สบายใจ

เมื่อฝืนกาย ฝืนใจมากๆ การหาทางระบายออก คือ การพูด หรือ ทำบางอย่าง ลับหลัง
มันก็เลย ต้องมี "ความลับ"
ไม่ว่าจะเรื่องเล็ก หรือ เรื่องใหญ่ ทุกคนคิดว่า อีกฝ่ายที่เราพูดถึง "เค้าคงไม่รู้หรอก"

"เหยียบไว้ให้มิดนะ"
"อย่าเอาไปบอกใครล่ะ"

แต่พอมีคนพูดแบบนี้ทีไร ความลับ มักจะไม่เป็นความลับซะที

ถ้าคนเรารู้ว่า ความลับไม่มีในโลก งคงไม่มีใครที่คิดจะทำสิ่งที่ไม่ดี
ต่อหน้า และ ลับหลัง คงจะพูด และทำ เหมือนกัน...
.ถ้าทำต่างกัน ก็ต้อง ใส่หน้ากาก...
แสร้งทำ ฝืนใจทำ...

เมื่ออยู่ในสังคม คนๆหนึ่ง รู้เรื่องของอีกคน ก็เอาเรื่องที่รู้ ไปคุย ไปนินทาให้คนที่สามฟัง
..ไอ้คนที่สาม รู้แล้วคันปาก ก็เอาไปเล่าต่อ..
.. คนที่ได้ฟัง ก็นินทา วิจารณ์ไปตามอารมณ์ ความรู้สึก

เมื่อคนแรก รู้เรื่องว่า เรื่องของตัวเอง มีคนรู้ คนเอาไปนินทา..
ก็ ปรี๊ดสิ...

เพราะคนเรา ทำสิ่งที่ไม่ดี มีพฤติกรรมที่ไม่ดีด้วย คนเลยเอาไปนินทา
เพราะคนเรา ไม่อยากเห็นคนอื่น ดีกว่าตัวเอง เลยเอาไปนินทา..
โลกมันยุ่ง ส่วนหนึ่ง ก็เป็นเพราะเหตุนี้