ค้าขาย กับการเริ่มต้นที่คนใกล้ตัว
เมื่อเริ่มต้นทำงาน ค้าขาย ..
หลายคน มองหาลูกค้า จากคนใกล้ตัว
ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้อง เพื่อน มิตรสหาย..
เหมือนกับการบังคับ แกมขอร้องกลายๆ..
ช่วยอุดหนุนหน่อย ช่วยซื้อหน่อยนะ
เพื่อน มิตร บางคน ก็จำยอม อุดหนุน ด้วยความเกรงใจ
เพราะเห็นว่า เป็นคนรู้จัก เลยช่วยอุดหนุน ซื้อ..
.. อีกส่วนหนึ่ง มองเห็นสินค้าที่นำมาเสนอขาย
.. มันก็ไม่แพง พอที่จะซื้อได้ ราคาสมเหตุสมผลอยู่นะ
ก็เลยช่วยอุดหนุน..
สิ่งของที่นำมาขายหลายอย่าง ราคาไม่กี่ร้อยบาท
อันนี้ก็พอซื้อได้ ถ้าไม่เอดร้อนในการควักเงินจ่ายออกไป
ถ้าเป็นของกิน อันนี้ ง่าย ถ้ากินอร่อย ก็ยังอุดหนุนกันต่อไปได้ ถ้าไม่ชอบ ก็ส่งให้คนอื่นช่วยกิน
การค้าขายกับคนใกล้ตัว ยิ่งต้องให้เกียรติ และอยู่บนฐานของความเกรงอกเกรงใจด้วย
ใช่ว่า สนิทสนมกันมากๆ จะบังคับ ขอร้อง อ้อนวอน ให้ "ต้องซื้อ" อย่างไรก็ได้...
ุกคนก็มีลิมิต จุดที่รับได้ รับไม่ได้เช่นกัน
หลายคน ทำการค้า มองทุกคนเหมือนลูกค้า ที่ต้องให้เกียรติ เคารพสิทธิของลูกค้า
ถ้าเพื่อนสนิท มิตรสหาย มาเป็นลูกค้าของเรา ก็ต้องให้เกียรติ เหมือนลูกค้าทั่วไป
ถ้าเขา "ไม่เอา" ก็คือ ไม่ นั่นคือ ความพอใจในฐานะของลูกค้า ต่อสินค้าตัวนั้น
ไม่ใช่ ยึดถือความสัมพันธ์ส่วนตัว ที่เป็นเพื่อนมิตรต่อกัน..
ถ้าทำแบบนั้นจะคบหากันได้ไม่นาน...
เวลาที่คบหากัน ก็ต้องมีขอบเขต มีจุดที่ยอมรับได้ และรับไม่ได้เช่นกัน..
การค้าขาย เมื่อเริ่มต้นจากคนใกล้ตัว ก็จะต้องขยับขยายให้กว้างออกไปเรื่อยๆ
ใช่แค่เพียงจะทำการค้าขายกับคนใกล้ตัวตลอดไป..
คนใกล้ตัว ก็สามารถช่วยซื้อ ช่วยบริโภคสินค้าได้ ในระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น..
ก็ขนาดตัวคุณ ยังบริโภคสินค้าบางอย่าง สักพัก เบื่อ หรือ มีตัวใหม่ที่น่าสนใจ
คุณก็เปลี่ยนไปใช้ยี่ห้อใหม่ได้..
คนอื่นก็เช่นกัน วันนี้ พวกเขาซื้อสินค้าของคุณ
ถ้าวันหน้า มีสินค้าตัวอื่นดีกว่า พวกเขาก็มิสิทธิที่จะเปลี่ยนไปลองใช้สินค้าตัวนั้น
และเลือกที่จะใช้สินค้าตัวนั้น แทนสินค้าของคุณ
ทุกอย่างอยู่ที่ความพอใจของลูกค้า..
การที่สินค้าของคุณจะมีคนเลือกใช้ เลือกบริโภคมากน้อย และนานแค่ไหน
ก็อยู่ที่คุณภาพของตัวสินค้า ดีเพียงใด
ฝากไว้เป็นข้อคิดนะครับ
..
เมื่อเริ่มต้นทำงาน ค้าขาย ..
หลายคน มองหาลูกค้า จากคนใกล้ตัว
ไม่ว่าจะเป็นญาติพี่น้อง เพื่อน มิตรสหาย..
เหมือนกับการบังคับ แกมขอร้องกลายๆ..
ช่วยอุดหนุนหน่อย ช่วยซื้อหน่อยนะ
เพื่อน มิตร บางคน ก็จำยอม อุดหนุน ด้วยความเกรงใจ
เพราะเห็นว่า เป็นคนรู้จัก เลยช่วยอุดหนุน ซื้อ..
.. อีกส่วนหนึ่ง มองเห็นสินค้าที่นำมาเสนอขาย
.. มันก็ไม่แพง พอที่จะซื้อได้ ราคาสมเหตุสมผลอยู่นะ
ก็เลยช่วยอุดหนุน..
สิ่งของที่นำมาขายหลายอย่าง ราคาไม่กี่ร้อยบาท
อันนี้ก็พอซื้อได้ ถ้าไม่เอดร้อนในการควักเงินจ่ายออกไป
ถ้าเป็นของกิน อันนี้ ง่าย ถ้ากินอร่อย ก็ยังอุดหนุนกันต่อไปได้ ถ้าไม่ชอบ ก็ส่งให้คนอื่นช่วยกิน
การค้าขายกับคนใกล้ตัว ยิ่งต้องให้เกียรติ และอยู่บนฐานของความเกรงอกเกรงใจด้วย
ใช่ว่า สนิทสนมกันมากๆ จะบังคับ ขอร้อง อ้อนวอน ให้ "ต้องซื้อ" อย่างไรก็ได้...
ุกคนก็มีลิมิต จุดที่รับได้ รับไม่ได้เช่นกัน
หลายคน ทำการค้า มองทุกคนเหมือนลูกค้า ที่ต้องให้เกียรติ เคารพสิทธิของลูกค้า
ถ้าเพื่อนสนิท มิตรสหาย มาเป็นลูกค้าของเรา ก็ต้องให้เกียรติ เหมือนลูกค้าทั่วไป
ถ้าเขา "ไม่เอา" ก็คือ ไม่ นั่นคือ ความพอใจในฐานะของลูกค้า ต่อสินค้าตัวนั้น
ไม่ใช่ ยึดถือความสัมพันธ์ส่วนตัว ที่เป็นเพื่อนมิตรต่อกัน..
ถ้าทำแบบนั้นจะคบหากันได้ไม่นาน...
เวลาที่คบหากัน ก็ต้องมีขอบเขต มีจุดที่ยอมรับได้ และรับไม่ได้เช่นกัน..
การค้าขาย เมื่อเริ่มต้นจากคนใกล้ตัว ก็จะต้องขยับขยายให้กว้างออกไปเรื่อยๆ
ใช่แค่เพียงจะทำการค้าขายกับคนใกล้ตัวตลอดไป..
คนใกล้ตัว ก็สามารถช่วยซื้อ ช่วยบริโภคสินค้าได้ ในระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น..
ก็ขนาดตัวคุณ ยังบริโภคสินค้าบางอย่าง สักพัก เบื่อ หรือ มีตัวใหม่ที่น่าสนใจ
คุณก็เปลี่ยนไปใช้ยี่ห้อใหม่ได้..
คนอื่นก็เช่นกัน วันนี้ พวกเขาซื้อสินค้าของคุณ
ถ้าวันหน้า มีสินค้าตัวอื่นดีกว่า พวกเขาก็มิสิทธิที่จะเปลี่ยนไปลองใช้สินค้าตัวนั้น
และเลือกที่จะใช้สินค้าตัวนั้น แทนสินค้าของคุณ
ทุกอย่างอยู่ที่ความพอใจของลูกค้า..
การที่สินค้าของคุณจะมีคนเลือกใช้ เลือกบริโภคมากน้อย และนานแค่ไหน
ก็อยู่ที่คุณภาพของตัวสินค้า ดีเพียงใด
ฝากไว้เป็นข้อคิดนะครับ
..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น