สันดาน หลานเนรคุณ
"มาอาศัยบ้านเขาอยู่แท้ๆ แต่แม่งขี้เกียจชิบหาย เอาแต่กินกะนอน อายุสามสิบกว่าๆ แต่แม่งโคตรขี้เกียจเลย แม่มันก็ไม่เคยสั่งสอนด้วย ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ เอามาทิ้งไว้ที่นี่ แล้วตัวแม่ก็ไปอยู่กะผู้ชายที่จังหวัดริมทะเลโน่น เหี้ยชิบหาย"
"เมื่อวาน ไปคุยธุระที่นั่น อีหลานเวร มันไม่ยอมไหว้ ไม่สนใจ ไม่หันมามอง ไม่ทักทาย เสือกนอนบนแปล ใส่กางเกงขาสั้น นอนแหวกขาอ้าซ่า มันทำไปได้ยังไงวะ"
"กลุ้มใจ แต่ไม่รู้จะทำยังไงกะมัน ไปสมัครงาน ได้งานก็ไปทำมั่ง ไม่ไปทำมั่ง วันไหนจะไปทำงาน ก็ไปขอเงินกะแฟนของแม่ทัน ที่เป็นเจ้าของบ้าน กลับมาก็ไม่ให้เงินคืนเค้าอีก ทำไม เค้าจะต้องมาเลี้ยงดูอีเวรนี่ ถ้าไปทำงานแล้วมาขอเงินก่อนไป ก็ให้มันนอนขึ้นอืดอยู่ที่บ้านนี่ล่ะ"
เมื่อผู้เป็นพ่อแม่ ไม่รู้จักอบรมสั่งสอน ปล่อยปะละเลย จนลูกสาวคนนี้ เติบโตขึ้นมา อยากทำอะไรก็ทำตามใจตนเอง ไม่มีวินัย จึงกลายเป็นลูกเทวดา นั่งๆนอนๆ กินนอนไปวันๆ
ในช่วงเวลาที่เศรษฐกิจย่ำแยะ หลายโรงงานปิดตัวเอง เลิกจ้างคนงานจำนวนมาก มีคนตกงานหลายพันคน แต่คุณเธอ หลานเนรคุณ กลับไม่รู้ร้อนรู้หนาว เอาแต่กินนอน เล่น facebook รอรับเงินที่แม่จะส่งมาให้ใช้
แม่ของหลานเนรคุณ เป็นแฟนกับ คุณเอ (นามสมมติ) ที่มีกิจการบ้านเช่า และค้าขายอาหารในละแวกนั้น แม่ของหลานเนรคุณ เลยขนลูกหลานมาไว้ที่บ้านของคุณเอ ให้ความหวังว่า จะมาใช้ชีวิตรักร่วมกันที่บ้านของคุณเอ ทำมาหากินสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยกัน คุณเอ ซึ่งรักแม่ของหลานเนรคุณก็ช่วยเหลือเต็มที่ แต่พอเวลาผ่านไป แม่ของหลานเนรคุณ ก็กลับไปอยู่ที่จังหวัดริมชายทะเล บอกว่าจะไปจัดการเรื่องธุรกิจ เงินๆทองๆก่อน เดี๋ยวจะกลับมา
แต่หลายเดือนผ่าน ไปก็ยังไม่มา ได้แต่โทรศัพท์มาพูดคุยด้วย และส่งเงินบางส่วน มาให้ลูกหลานที่มาฝากทิ้งไว้ที่นี่
คุณพ่อคุณแม่ของคุณเอ ก็ไม่ค่อยจะพอใจ ทำไมจะต้องมารับเลี้ยงดูลูกหลานของคนอื่น ทำไมต้องมารับภาระ จะต้องหากินหาอยู่ให้พวกนี้
"เค้ามีญาติพี่น้องอยู่ตำบลใกล้ๆ ทำไมไม่เอาลูกหลาน ไปไว้ที่บ้านนั้น"
แต่ญาติพี่น้องที่บ้านนั้น บอก รับไม่ไหว แค่เท่าที่มาอยู่ด้วย ก็ลำบากพอสมควรเหมือนกัน มากคน ยิ่งมากความ เลยจะไม่ต้อนรับ ไม่รับใครมาเลี้ยงดูอีก ไม่ใช่สถานสงเคราะห์นะ
คุณเอ และครอบครัวจึงต้องอดทน รับภาระ รับกรรมกันไป
หลายปีที่แล้ว แม่ของหลานเนรคุณ เคยเอาหลานมาฝากไว้กับน้องๆ ให้น้องช่วยดูแลเลี้ยงดู .. ผู้น้อง พยายามดูแลเอาใจใส่ พยายามอบรมสั่งสอน ตอนนั้น หลานเนรคุณเชื่อฟังและทำตามด้วยดี ..อืม น่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ แต่หลังจากที่ออกจากบ้านผู้น้อง หลานเนรคุณกลับไปใช้ชีวิตอยู่กับแม่ กิน เที่ยว เล่นการพนัน เล่นยาเสพติด นิสัยก็กลับมาเป็นเหมือนแม่ แต่งตัวล่อจะเข้ หาผัวแบบไม่มีเขินอาย และแล้วในที่สุด หลานเเนรคุณก็กร้านโลก เห็นแก่ตัวสุดๆ
แม่ของหลานเนรคุณ ชอบเข้าบ่อนเล่นการพนัน จนบ้าน และทรัพย์สินที่มีอยู่ค่อยๆถูกล้างผลายไปจนหมดสิ้น ก็เลยตั้งเป้า จะขนลูกหลาน ย้ายเข้ามาอยู่บ้านยาย (แม่ของแม่หลานเนรคุณ แต่ผู้น้องต้อต้าน คัดค้าน บอกว่า ไม่ไหวแล้ว เวลาที่พวกเค้ามีความสุข ร่ำรวย ไม่เคยคิดถึงยาย ไม่คิดถึงผู้น้อง แม้แต่นิดเดียว แต่เวลาเดือดร้อน เงิน หมด อยากได้ทรัพย์สมบัติ ก็จะมาขอแบ่ง ขอเอากับยาย และผู้น้เอง ที่เพียรพยายามเก็บเงินสะสม ซื้อที่ดินและปลูกบ้านนี้ขึ้นมา....
"หนูไม่ยอมให้พวกมันเข้ามานะ ที่ผ่านมา ก็มาเอาจากยายไปไม่รู้เท่าไหร่แล้ว จะมาล้างผลาญจนหมดทุกอย่างกันเหรอไง"
เมื่อหลานเนรคุณ มาอยู่ที่บ้านคุณเอ และแวะมาเยี่ยมบ้านยายบ่อยๆ วันนึงก็เอ่ยปากถามว่า ยายมีทรัพย์สมบัติที่จะแบ่งให้หนูอีกมั้ย
"เอ๊ย เอ็งเป็นหลาน ไม่มีสิทธิ์ ยายเค้าแบ่งให้แม่ของเอ็งไปหมดแล้ว เอ็งจะมาเอาอะไรอีก อยากได้อะไร ไปขอกับแม่ของเอ็งโน่น"
.... ปัญหาที่เกิดขึ้น เพราะไม่ให้ลูกหลาน สนใจเรียนหนังสือ ตามใจจนกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่ชอบทำงานแต่รักความสบาย มองหาวิธีหาเงินง่ายๆ วันนี้ จึงเป็นภาระให้คุณเอ และครอบครัว และคงจะเป็นภาระหนักให้อีกหลายๆคนในอนาคตด้วย
..อย่าใจอ่อน อย่าให้มาเป็นตัวถ่วง อย่าให้มาทำลายชีวิตของใครอีกเลย...
"มาอาศัยบ้านเขาอยู่แท้ๆ แต่แม่งขี้เกียจชิบหาย เอาแต่กินกะนอน อายุสามสิบกว่าๆ แต่แม่งโคตรขี้เกียจเลย แม่มันก็ไม่เคยสั่งสอนด้วย ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ เอามาทิ้งไว้ที่นี่ แล้วตัวแม่ก็ไปอยู่กะผู้ชายที่จังหวัดริมทะเลโน่น เหี้ยชิบหาย"
"เมื่อวาน ไปคุยธุระที่นั่น อีหลานเวร มันไม่ยอมไหว้ ไม่สนใจ ไม่หันมามอง ไม่ทักทาย เสือกนอนบนแปล ใส่กางเกงขาสั้น นอนแหวกขาอ้าซ่า มันทำไปได้ยังไงวะ"
"กลุ้มใจ แต่ไม่รู้จะทำยังไงกะมัน ไปสมัครงาน ได้งานก็ไปทำมั่ง ไม่ไปทำมั่ง วันไหนจะไปทำงาน ก็ไปขอเงินกะแฟนของแม่ทัน ที่เป็นเจ้าของบ้าน กลับมาก็ไม่ให้เงินคืนเค้าอีก ทำไม เค้าจะต้องมาเลี้ยงดูอีเวรนี่ ถ้าไปทำงานแล้วมาขอเงินก่อนไป ก็ให้มันนอนขึ้นอืดอยู่ที่บ้านนี่ล่ะ"
เมื่อผู้เป็นพ่อแม่ ไม่รู้จักอบรมสั่งสอน ปล่อยปะละเลย จนลูกสาวคนนี้ เติบโตขึ้นมา อยากทำอะไรก็ทำตามใจตนเอง ไม่มีวินัย จึงกลายเป็นลูกเทวดา นั่งๆนอนๆ กินนอนไปวันๆ
ในช่วงเวลาที่เศรษฐกิจย่ำแยะ หลายโรงงานปิดตัวเอง เลิกจ้างคนงานจำนวนมาก มีคนตกงานหลายพันคน แต่คุณเธอ หลานเนรคุณ กลับไม่รู้ร้อนรู้หนาว เอาแต่กินนอน เล่น facebook รอรับเงินที่แม่จะส่งมาให้ใช้
แม่ของหลานเนรคุณ เป็นแฟนกับ คุณเอ (นามสมมติ) ที่มีกิจการบ้านเช่า และค้าขายอาหารในละแวกนั้น แม่ของหลานเนรคุณ เลยขนลูกหลานมาไว้ที่บ้านของคุณเอ ให้ความหวังว่า จะมาใช้ชีวิตรักร่วมกันที่บ้านของคุณเอ ทำมาหากินสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยกัน คุณเอ ซึ่งรักแม่ของหลานเนรคุณก็ช่วยเหลือเต็มที่ แต่พอเวลาผ่านไป แม่ของหลานเนรคุณ ก็กลับไปอยู่ที่จังหวัดริมชายทะเล บอกว่าจะไปจัดการเรื่องธุรกิจ เงินๆทองๆก่อน เดี๋ยวจะกลับมา
แต่หลายเดือนผ่าน ไปก็ยังไม่มา ได้แต่โทรศัพท์มาพูดคุยด้วย และส่งเงินบางส่วน มาให้ลูกหลานที่มาฝากทิ้งไว้ที่นี่
คุณพ่อคุณแม่ของคุณเอ ก็ไม่ค่อยจะพอใจ ทำไมจะต้องมารับเลี้ยงดูลูกหลานของคนอื่น ทำไมต้องมารับภาระ จะต้องหากินหาอยู่ให้พวกนี้
"เค้ามีญาติพี่น้องอยู่ตำบลใกล้ๆ ทำไมไม่เอาลูกหลาน ไปไว้ที่บ้านนั้น"
แต่ญาติพี่น้องที่บ้านนั้น บอก รับไม่ไหว แค่เท่าที่มาอยู่ด้วย ก็ลำบากพอสมควรเหมือนกัน มากคน ยิ่งมากความ เลยจะไม่ต้อนรับ ไม่รับใครมาเลี้ยงดูอีก ไม่ใช่สถานสงเคราะห์นะ
คุณเอ และครอบครัวจึงต้องอดทน รับภาระ รับกรรมกันไป
หลายปีที่แล้ว แม่ของหลานเนรคุณ เคยเอาหลานมาฝากไว้กับน้องๆ ให้น้องช่วยดูแลเลี้ยงดู .. ผู้น้อง พยายามดูแลเอาใจใส่ พยายามอบรมสั่งสอน ตอนนั้น หลานเนรคุณเชื่อฟังและทำตามด้วยดี ..อืม น่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ แต่หลังจากที่ออกจากบ้านผู้น้อง หลานเนรคุณกลับไปใช้ชีวิตอยู่กับแม่ กิน เที่ยว เล่นการพนัน เล่นยาเสพติด นิสัยก็กลับมาเป็นเหมือนแม่ แต่งตัวล่อจะเข้ หาผัวแบบไม่มีเขินอาย และแล้วในที่สุด หลานเเนรคุณก็กร้านโลก เห็นแก่ตัวสุดๆ
แม่ของหลานเนรคุณ ชอบเข้าบ่อนเล่นการพนัน จนบ้าน และทรัพย์สินที่มีอยู่ค่อยๆถูกล้างผลายไปจนหมดสิ้น ก็เลยตั้งเป้า จะขนลูกหลาน ย้ายเข้ามาอยู่บ้านยาย (แม่ของแม่หลานเนรคุณ แต่ผู้น้องต้อต้าน คัดค้าน บอกว่า ไม่ไหวแล้ว เวลาที่พวกเค้ามีความสุข ร่ำรวย ไม่เคยคิดถึงยาย ไม่คิดถึงผู้น้อง แม้แต่นิดเดียว แต่เวลาเดือดร้อน เงิน หมด อยากได้ทรัพย์สมบัติ ก็จะมาขอแบ่ง ขอเอากับยาย และผู้น้เอง ที่เพียรพยายามเก็บเงินสะสม ซื้อที่ดินและปลูกบ้านนี้ขึ้นมา....
"หนูไม่ยอมให้พวกมันเข้ามานะ ที่ผ่านมา ก็มาเอาจากยายไปไม่รู้เท่าไหร่แล้ว จะมาล้างผลาญจนหมดทุกอย่างกันเหรอไง"
เมื่อหลานเนรคุณ มาอยู่ที่บ้านคุณเอ และแวะมาเยี่ยมบ้านยายบ่อยๆ วันนึงก็เอ่ยปากถามว่า ยายมีทรัพย์สมบัติที่จะแบ่งให้หนูอีกมั้ย
"เอ๊ย เอ็งเป็นหลาน ไม่มีสิทธิ์ ยายเค้าแบ่งให้แม่ของเอ็งไปหมดแล้ว เอ็งจะมาเอาอะไรอีก อยากได้อะไร ไปขอกับแม่ของเอ็งโน่น"
.... ปัญหาที่เกิดขึ้น เพราะไม่ให้ลูกหลาน สนใจเรียนหนังสือ ตามใจจนกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว ไม่ชอบทำงานแต่รักความสบาย มองหาวิธีหาเงินง่ายๆ วันนี้ จึงเป็นภาระให้คุณเอ และครอบครัว และคงจะเป็นภาระหนักให้อีกหลายๆคนในอนาคตด้วย
..อย่าใจอ่อน อย่าให้มาเป็นตัวถ่วง อย่าให้มาทำลายชีวิตของใครอีกเลย...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น